Category Archives: 目を立てる

20120717 めをたれる : めにけむりはいる ตาขวาง : ควันเข้าตา ห่างกันไปพักใหญ่(มาก)ครับ จนไม่แน่ใจกับตัวเองแล้ว ว่ายังเขียนหนังสือเป็นอยู่รึเปล่า ด้วยสาเหตุต่างๆนานาที่สรุปแบบง่ายๆสั้นๆได้ว่า “ไม่มีเวลา” ชีวิตที่ไม่มีเวลานั้นเป็นอันตราย!!! เวลาที่ว่านี่คือเวลาที่ได้อยู่คนเดียว จากที่ข้าพบกับตัวเองคือ เมื่อชีวิตที่ไม่มีเวลาหยุด+คิด ติดด่อกันนานเข้า ข้ากลายเป็นคนที่ลืมคิด สิ่งนี้ไม่ต่างจากการลืมขี้ แล้วมันก็เหมือนกันตรงที่มีสิ่งปฏิกูลคั่งค้าง และยังไม่ได้รับการระบาย หรือการการไม่มีเวลาอยู่คนเดียวเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้ไอเดียตีบ+ตันก็เป็นได้ ในวันที่ข้าพบว่าคนอย่างข้านั้นคิดอะไรไม่ได้แล้ว ถ้ายังดื้อรั้นทู่ซี้เขียนหนังสือต่อไปก็พลันจะตะแบงลากตัวเองลงไปให้ข้าต้องประณามตัวเอง ในช่วงเวลาที่เรียกว่า “เสี้ยววินาที” ที่มีเวลาให้คิด ข้าก็พบว่าหัวเรื่อง ‘ตาขวาง’ นั้นเกิดจากความสงสัยจนต้องขวางตามอง มันก็ประมาณนี้แหละครับ เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า ในช่วงก่อนหน้านี้ที่ข้าคิดอะไรออกมากมายซึ่งเด็ดมากแต่ไม่มีการบันทึกไว้ สิ่งใดที่ว่าแน่ แต่ไม่ได้รับการบันทึกไว้ย่อมถูกลืมเป็นธรรมดาโลก ข้าจึงนึกไม่ออกว่าเรื่องมากมายที่จะเขียนนั้นมีอะไรบ้าง จนกระทั่งวันนี้ที่นึกออก จึงต้องมาเขียนกันถึง บุหรี่( *0*) … Continue reading →

20120129 めをたれる : しゅうまつ ตาขวาง : สุดสัปดาห์ ว่าด้วยเรื่องของการศึกษา เป็นที่ข้าให้ความสนใจเป็นอย่างมาก ว่า การที่ข้าร่ำเรียนมาจนจบปริญญาตรี ความรู้ก็มีบ้างความสามารถก็มีอยู่ แต่ . . . กลับไม่มีปัญญาหาวันว่างให้ตัวเอง วันว่าง? หลังจากที่ออกมาจากวัดได้สักหนึ่งอาทิตย์ ข้าก็ค้น+พบกับตัวเองว่า เมื่อเทียบกับช่วงที่บวชอยู่ในชีวิตปกติข้าเป็นคนที่มีเวลาว่างน้อยมาก – มากที่สุด จนกระทั่งหลังจากลาสิกขาออกมาได้จะเดือนนึงแล้วก็ยังไม่มีเวลาเขียนถึงที่เรียน+รู้จากการบวช วันว่าง? พูดเหมือนเป็นคนที่มีพันธะรัดตัว ขยับไปไหนทำงานสัปดาห์ละ 7 วัน มันก็ไม่ถึงขนาดที่จะหาเวลาพักไม่ได้แต่เวลาแค่ 2 – 3 ชั่วโมงต่อวัน สารภาพได้เลยว่า ข้าไม่มีความสามารถในการเขียนหนังสือด้วยเวลาเพียงเท่านี้ เวลาบางๆแค่นี้ทำได้เพียงนั่งเล่นเกมส์เพื่อรอคามวุ่นวายล็อตใหม่เข้ามาเยือน วันว่าง? เวลา 1 … Continue reading →

20110818 めをたれる : ヒーローのげんじつ ตาขวาง : ความเป็นจริงของฮีโร่ อาทิตย์นี้มีพาดหัวข่าวหน้าหนึ่งบนหนังสือพิมพ์ที่ข้าอ่านแล้วก็สะเทือนอยู่ไม่น้อย เมื่อเวลา 02.00 น. วันที่ 14 ส.ค. รถเก๋งแต่งซิ่งกับรถฟอร์จูนเนอร์ป้ายแดงขับตามประกบกลุ่มเด็กแว้นประมาณ 30 คน ก่อนคนในรถชักปืน 9 มม. ไล่กระหน่ำยิ่งใส่กว่า 20 นัด กระสุนเจาะเข้าต้นขา-ข้อเท้าเจ็บ4ราย และขับไล่ยิ่งเด็กแว้นต่อกว่า 30 คนที่รวมตัวกันออกมาขี่จยย.20คัน บนถนนสุขุมวิท ที่ชลบุรี เป็นระยะทางกว่า 500 เมตร ซิ่งฟอร์จูนเนอร์-เก๋ง กราดยิงเด็กแว้น ดูเป็นเรื่องเล็กเมื่อเทียบกับการจลาจลในลอนดอน ทำให้เกิดคำถามขึ้นมาว่า “สังคมโลกปัจจุบันมันโหดกันขนาดนี้เลยหรอฟะ?” เอะอะยิงกันเฉย ฮีโร่ไปอยู่ที่ไหนกันหมด? คนดีโงหัวอยู่ที่ไหน? … Continue reading →

ตาขวาง : บริจาค/ภาวนา/กิจกรรมนักเรียน ถ้าจนถึงตอนที่พิมพ์อยู่ ณ เวลานี้ความจำในสมองยังไม่เริ่มเสียหาย ถ้าจำไม่ผิดตั้งแต่เกิดมาข้ายังไม่เคยบริจาคเงินเพื่อกิจกรรมของนักเรียนนักศึกษา เคยเห็นไหมครับ นักเรียน/นิสิต/นักศึกษา ถือกล่องร้องเพลงขอรับบริจาคทำค่าย สร้างนี่นั่นโน่น “เฮ้ยดี แบบนี้กูชอบ กูเคยทำมาเข้าใจเลย” เสียงหนึ่งของชายวัยทำงานพูดกับเพื่อนแต่เสียงลอยมาถึงหูข้า พอดี “กิจกรรมสร้างคน คนสร้างชาติ” อีกหนึ่งวลีเด็ด ข้าคิดว่าเป็นโชคดีมากที่ช่วงเรียนม.ปลายข้าสนุกกับการทำกิจกรรมมาก มันคือ ชีวิต จิตใจ และ กำไร และเลิกลากันไปเมื่อเข้ามหา’ลัย เรียกได้ว่าไม่แตะอีกเลย “กิจกรรมนักเรียนดีกว่ากิจกรรมของเด็กมหาลัยเพราะกิจกรรมนักเรียนทำด้วยใจกิจกรรมมหาลัยมันมีผลประโยชน์มากมาย” ได้ยินจากคนสักคนนานมาแล้ว ข้อแตกต่างระหว่างวัยเรียนสองช่วงที่ข้าเจอมากับตัวก็คือ กิจกรรมนักเรียนที่ข้าทำ ได้เงินจาก การเสนองบประมาณ(ตั้งไว้เพื่อโดนตัดงบเรียบร้อย) กิจกรรมเด็กมหา’ลัยส่วนมาก วิ่งหาสปอนเซอร์ ถือกล่องรับบริจาค 1996 เล่นดนตรีถือกล่องรับบริจาค 1997 เล่นดนตรีถือกล่องรับบริจาค … Continue reading →

ตาขวาง : เปิดตา ข้าวสารโร้ด“พี่ครับ วันนี้ผมขอให้พี่พาผมไปเปิดหูเปิดตาหน่อยครับ”“แน่ใจรึเปล่า”“ฝากพี่ด้วยนะครับ” หลังจากคุยกันประสาพี่น้องที่นานๆจะนัดมาจ๊ะกัน ร้านอาหารริมแม่น้ำเจ้าพระยาวันนี้เหมือนจะมีปาร์ตี้ยุงชนิดที่ว่าถ้าฆ่าหมดรับฟรีตั๋วไปนรกชั้นเฟิร์สคลาสถามไถ่ความเป็นมาแม้ยุงกัดก็ไม่สนใจหรือว่าแม้ยุงจะกัดก็คุ้มค่าที่เราได้นั่งคุยกัน แม็กกี้ชวนคลองถมข้าไม่อยากไปคลองถมจึงเสนอแผนที่ง่ายและเหมาะกับหนุ่มผิวเข้มที่ยังเที่ยวไม่ทั่วกรุงแถวนี้มีที่ๆเหมือนคลองถมเลยเดี๋ยวข้าพาไป สิ่งที่ไม่ควรรู้ถนนที่ไม่ควรไปเส้นทางที่ไม่ควรเดินสิ่งเหล่านี้ไม่เคยอยู๋ห่างความเจริญ อยู่ที่รู้จักมันรึเปล่า ไม่ต่างกันข้าวสารโร้ดสุดยอดสถานที่มีชื่อเสียงแห่งชาวต่างชาติถนนพระอาทิตย์แหล่งเพาะคนอินดี้ ถึงจะคนละสไตล์ แต่ยังคงอยู่สมัยเดียวกับทองหล่อเอกมัย ใกล้ๆถนนข้าวสารข้ากำลังพาน้องรักไปเปิดตาอาจจะเป็นตาที่ไม่ควรเปิด ใกล้ๆที่นี่มีคลองอยู่เหมือนกันคลองนี้ยาวและตรง จนผู้คนเรียกว่า “คลองหลอด” – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – … Continue reading →

ตาขวาง : ตั้งใจดู นอกเรื่อง : เพิ่งจะกดดู “โฆษณาที่อยากให้คนใช้ BB กับ iPhone ได้ดู” เห็นคนลงความคิดเห็นกันว่าดีเยอะเลยดูบ้าง ผิดหวังอย่างแรง(พอประมาณ) ในขณะที่คนอีกนับแสนล้านกำลังกด like this (อยากกดสักล้านครั้ง(มีเวลากดจริงรึเปล่า)) โฆษณาจำกัดแค่คนใช้ BB,iPhone บ้าไปแล้วคนเราจะอยู่ในโลกส่วนตัวได้แค่ใน BB กับ iPhone หรอ เคยเจอคนหายไปคุยโทรศัพท์กับแฟนเป็นชั่วโมงรึเปล่า ตอนข้าเล่น nintendo ds หนักกว่านี้อีก ช่วงที่เล่นเกมส์ภาษาติดต่อกันเป็นอาทิตย์วูบนึงข้าคิดว่า เดี๋ยวเราเซฟก่อนนะแล้วลองเดินไปให้รถชนดู ถ้าเจ็บหนักค่อยโหลดใหม่ บ้าไปแล้ว(ตัวเอง) จะพูดก็พูดตรงๆไม่ต้องทำตัวเท่ห์ๆหรอก เข้าเรื่อง 「おばあちゃんが言っていた。料理ができない人は　行列・立つ・待つ」 คุณย่าเคยบอกเอาไว้ว่า “คนที่ทำอาหารไม่เป็นจะต้อง เข้าแถว ยืน … Continue reading →

20100521めをたてる：へんなびんなら、すてなきゃならん。ตาขวาง : ขวดแปลกก็ต้องทิ้ง ข้าไม่เคยใช้เงินตัวเองซื้อขายหัวเราะ,มหาสนุกเลยในสมัยก่อนที่ได้อ่านเพราะที่บ้านอาม่าจะซื้อกันประจำ ซื้อเล่มเดียวอ่านได้ทั้งบ้านข้าเคยออกเงินซื้อเองในช่วงที่มีการ์ตูนสั้นในมหาสนุกออกรวมเล่ม “ไอ้ตัวเล็ก” “กระบี่หยามยุทธภพ” 2 เรื่องนี้ชอบมากในสมัยนั้นพอขึ้นม.ต้นมาก็เลิกอ่านไปทันทีนักเขียนการ์ตูนหลายยังคงประทับใจข้าอยู่จนถึงทุกวันนี้ พี่ต่าย มีภรรยาอ้วนผมหยิก ยืนอยู่หลังประตูพร้อมสากกระเบือทุกวันที่กลับบ้านดึกแตการ์ตูนสั้นของพี่ต่ายที่ข้าชอบคือเรื่อง “สองเกลอ” เรื่องราวของเพื่อนซี้สองคน ต่ายกับ หน่อง พี่หมูนินจา นินจากับจอมยุทธและกระบี่จิ้มอึพี่ต้อมไก่ต้ม ที่ไม่เคยได้กินไก่ต้มสักทีพี่นิค พญายม พี่ขวด…ทุกวันนี้ข้ายังคงได้อ่านการ์ตูนของขวดผ่านทางหนังสือพิมพ์เดลินิวส์ที่บ้านข้ารับเป็นประจำการ์ตูนของขวดมีให้อ่านทุกวัน วันอาทิตย์จะมีเยอะหน่อย อ่านมานานสังเกตถึงอะไรบางอย่างจากนักเขียนการ์ตูนที่ชอบกลายเป็นเคยชอบเพราะเขียนการตูนล้อการเมืองถ้าบอกว่าล้อมันก็ควรจะมีเลิกล้อแบบไม่เลิก ข้ารู้สึกเหมือนกำลังโจมตี ตั้งแต่ช่วง ที่กลุ่มพันธมิตรฯไปที่สนามบินสุวรรณภูมิจนถึงทุกวันนี้ขวดก็ยังจะเขียนถึง บ่อยๆทุกหน้า 2 ในวันอาทิตย์ประเด็นหลักๆคือ คดีความล่าช้า,ปิดสนามบินกลายเป็นผู้ก่อการดี แล้วตั้งแต่ 10 เมษายนเกมือบจะทุกวันที่พูดถึงนายกมือเปื้อนเลือดทหารอุ้มรัฐบาลนายกไม่มีอำนาจบราๆๆ ไม่เคยพูดถึงกลุ่มคนเสื้อแดงเลยขนาดวันนี้ที่ข้าอ่าน การ์ตูนของขวดยังบอกว่า “คนเสื้อแดงเผาบ้านเผาเมืองเพราะจะส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือไปยังสหประชาชาติ” เขียนถึงการ์ตูนล้อการเมืองของคนๆนี้แล้วรู้สึกว่าเสียเวลาสนใจไปหาข้อมูลเพิ่มเติมได้จาก google.co.thแล้วก็อย่าเพิ่งเชื่อที่ข้าเขียนมาจนกว่าจะได้อ่านการ์ตูนที่ว่านี้สักพักหนึ่ง ข้าชอบอะไรที่เข้าใจง่ายแต่ไม่สนับสนุนให้สรุปอะไรง่ายๆ กลายเป็นนักเขียนการ์ตูนที่เคยชอบไปจนได้กับนายขวดขวดแก้วถ้ามันแปลกก็ต้องทิ้งก่อนที่มันจะสร้างบาดแผลให้ตัวเราเอง … Continue reading →