Category Archives: สั้นๆประจำวัน

20240310 ก็เท่ดีหรือเปล่า?สั้นๆประจำวัน โพสต์ต่อไปจะเขียนถึงเรื่องที่บ่นไปเรื่อยว่าโรงเรียนxxx ช่วงหลังๆมีความคิดแต่ไม่ค่อยสร้างสรรล้อเลียนเลียนแบบParodyเนืองๆ และจะยกเรื่องคิดอาจจะไม่สร้างสรรแต่มันส์นิ้วสนุกฝัน ก็รอว่ากันไป ส่วนเรื่องของวันนี้ไปสอบมา ช่วงเวลาที่ผ่านมาก็พีคชีวิตตราตรึงวันสมัครสอบกระจกรถก็ร้าวร้าวโดยไม่มีสาเหตุงานเยอะมากจนทำไม่ทันจนถึงจุดหนึ่ง เพลงพี่น้อยก็ดังขึ้นมาและบอกว่า “เวลานี้ไม่สนไม่ห่วงใครทำได้เท่าไรก็เท่านั้น” ซาโตริทันทีช่วงเตรียมตัวปัญหาอย่างหนึ่งที่ยังไม่ได้แก้มาสักพักคือปากกา ปากกาที่ใช้อยู่ประจำเป็นปากกาที่เขียนได้ประทับใจสีหมึกโดดเด่นแต่เขียนได้ไม่เยอะหมายความว่าการไหลของน้ำหมึกไม่สามารถเขียนหนังสือหลายๆหน้าได้ แต่ถ้าประโยคสั้นๆไม่มีปัญหาเลยตัดสินใจซื้อปากกาใหม่พร้อมหมึกสีใหม่เลยตอนเลือกสีหมึกก็เลือกยากเพราะถูกใสอยู่สองสีเฉดต่างกันนิดเดียว ช่วงเตรียมตัวสอบกำลังจะอ่านหนังสือเพื่อนสนิทก็ชิ่งกลับไปวัลฮาลาแบบไม่แจ้งล่วงหน้าไปดีมาดี พอจบงานของเพื่อนรักแล้ว5วันก่อนสอบสิง่ที่เตรียมตัวคือเขียนยังดีที่ปีนี้เขียนอะไรด้วยปากกาอยู่บ้างแต่ไม่มากพอต้องซ้อมเขียนไปเรื่อยพอเขียนไปก็ได้คิดปล่อยเตลิดลงไปกับปลายปากกาปากกาอันใหม่เขียนดีหมึกไหลไม่สะดุดประทับใจจะมีบางช่วงถ้าเขียนแล้วหยุดคิดต้องรอหมึกไหลมาที่ปลายปากกาใหม่หัวปากกา ef ดีมาก เรื่องการเขียนก็ไม่มีปัญหาความรู้ก็พอมีแนวคิดไม่ได้แย่แต่ปัญหาที่เจอในห้องสอบคือโต๊ะเก้าอี้ทำข้อสอบเล็กไปจริงๆก็ขนาดโต๊ะเรียนปกติแต่ไม่มีที่วางแขนซ้าย โพสต์ในการนั่งเขียนหนังสือแบบปกติเลยใช้ไม่ได้ความสูงของเก้าอี้กับแผ่นรองเขียนก็ไม่ชิน ข้อสอบมีไม่เยอะเขียนหมด แต่กว่าจะได้เริ่มเขียนก็ผ่านไปเกือบชั่วโมงนั่งคิดลำดับการเล่าเรื่องไม่อยากเขียนๆลบๆเปลืองหมึก_ การสอบดูรัดกุมออกแบบมาดีโดยไม่ให้เขียนชื่อหรือนามสกุลในข้อสอบเลยใบปะหน้าข้อสอบมีเลขที่สอบที่เอาไว้ฉีกออกเพื่อให้คนตรวจข้อสอบไม่รู้ว่ากำลังอ่านข้อสอบของใครอยู่ ปากกาให้ใช้ปากกาน้ำเงินหรือดำเท่านั้นก็ตามนั้นแต่เราก็มีทักษะเฉพาะตัวสำหรับคนที่ชอบเขียน สอบผ่านไปด้วยดีถ้าคะแนนเกินครึ่งจะได้ผ่านเข้ารอบต่อพอออกจากห้องสอบมาแม่โทรมาแต่ไม่ได้บอกแม่หรือบอกที่บ้านว่ามาสอบแม่แค่โทรมาบอกว่ารถโดนชนจอดไว้หน้าบ้านนี่แหละแต่โดนชนก็ไม่ได้อะไรอุบัติเหตุเกิดได้เสมอพอกลับมาถึงบ้านก็เห็นคู่กรณีหน้าคุ้นๆไม่รู้ว่ารุ่นพี่หรือรุ่นน้องแต่ก็สบายๆแดดร้อนพอแล้ววันนี้เคลียร์ประกันเสร็จสุขใจได้เล่นกับแมวใช้วันหยุดให้เป็นวันหยุดรถที่เป็นรอยใจก็ไม่อยากจะซ่อมทิ้งเอาไว้ก็สวยดีเป็นที่ระลึกวันนึงโดนพอร์ชเฉี่ยว

20240226 ทั้งๆที่บ้านใกล้สั้นๆประจำวัน เกริ่นหน่อย คือช่วงนี้ตั้งแต่ปีใหม่อ่ะไปได้ปฏิทินพระราชทานมาชอบข้างในมากถ่ายเตรียมเองลงในช่องแต่ช่องยังทำโลโก้ไม่เสร็จ ประเด็นคือ ช่วงที่ผ่านมาที่เมหือนจะไม่ได้เขียนอะไรที่หมายถึงไม่ค่อยได้พิมพ์อะไรส่วนหนึ่งเพราะว่าไปเขียนในสมุดเล่มนั้น แต่วันนี้ด้วยเวลาอันจำกัดและช่วงนี้เริ่มมองการเขียนหนังสือด้วยมือของตัวเองไม่ใช่การจดบันทึกแต่กลายเป็นงานศิลปะชิ้นหนึ่งไปแล้ว ประหนึ่งการวาดรูปตัวอักษรตามวิถีแห่ง 書道(Shodou) การพิมพ์ดูจะเป็นสิ่งที่ถ่ายทอดคำในหัวได้ออกมาเร็วกว่าการนั่งเขียน มาถึงบรรทัดนี้วันนี้ก็ไม่น่าจะสั้นแล้ว แล้วพรุ่งนี้ก็ต้องตื่นเช้าด้วย ตื่นเช้าหมายถึงการตื่นโดยการตั้งนาฬิกาปลุก ไม่ว่าจะตื่นกี่โมงถ้าต้องตั้งนาฬิกาปลุกนั่นคือตื่นเช้าของเราแปะไว้ส่วนหนึ่งก็อยากจะเขียนเรื่องใบรับรองแพทย์ด้วย แต่เอาไว้ก่อน วันนี้จะพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ซึ่งเป็นวันหนึ่งที่ได้หยุด วันหยุดคือไม่ต้องออกไปไหนไกล วันนี้จึงตั้งใจตั้งแต่เมื่อวานว่าจะไปสนามหลวง ไปสักการะพระบรมสารีขิกขธาตุและอรหันต์ธาตุของพระโมคคัลลานะ และ พระสารีบุตร มาถึงบรรทัดนี้ก็ต้องย้อนกลับไปกล่าวขออภัยที่เมื่อวันเสาร์รู้สึกว่า ทำไมถึงต้องแห่กันมาทำให้รถติดแบบคนอยู่แถวนี้อย่างเราถึงกับเบื่อชาวเปโคปอง . . .. เมื่อวันเสาร์ออกไปไหนฟระ . . . . อ่อไป อิเกียเวสเกต แล้วระหว่างทางไปด้วยใจที่คิดไม่ดีกับนักแสวงบุญจึงทำให้ขับรถเลยทางลงตรงเส้นบรมไปลงนู่นเลยสายสามมั้ง เอาเป็นว่ากลับมาที่เมื่อวาน เมื่อวานก็แวะไปร้านการ์ดที่ไม่ได้ไปนานและแวะไปดูทีวีทั้งวันก็คิดไปมา โอกาสแบบนี้ไม่ได้จะมีหลายครั้งในชีวิตที่พระบรมสารีขิกธาตุได้รับการอัญเชิญมาจากอินเดียสู่สยามประเทศ บ้านก็ใกล้ไปไม่ลำบากคนอื่นดั้นด้นเดินทางมารถก็หาที่จอดยากเค้าก็ยังจะมา เราเดินไปแป๊บเดียวก็ถึง ไปหน่อยละกันจะได้แวะไปร้านหนังสือที่มหาจุฬาฯหาหนังสือไปเตรียมใส่กับสังฆทานอุทิศให้มิตรสหายที่ล่วงหน้าไปก่อนด้วย … Continue reading →

20230828ほどうはなしเรื่องเล่าริมทาง วันนี้วันจันทร์แล้วครับต่อจากเรื่องที่แล้วเช้าวันนี้ผมมีนัดนำรถเข้าไปตรวจสภาพหลังจากที่สตาร์ทไม่ติดวันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่ต้องตื่นเช้ามาก เช้ามากสำหรับผมคือก่อน 8 โมงวันนี้ตั้งนาฬิกาปลุกเอาไว้แต่ไม่ทันที่นาฬิกาจะได้ทำหน้าที่เสียงที่ทำให้ต้องลืมตาตื่นขึ้นมาเป็นเสียงของอูนิแมวสีจินเจอร์ หลังจากเปิดประตูให้แมวออกไปเดินเล่น ล้างหน้าแปรงฟันก็ต้องเร่งไปที่ศูนย์บริการที่วางใจวันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่ออกจากบ้านโดยไม่ได้นั่งเล่นกับแมวตอนเช้าสภาพการจราจรไม่โหดร้าย ทำการจองเวลาไว้ที่ 9 โมงเช้าไปถึง 9 โมง 10นาทีในรถวันนี้สารภาพว่าโล่งสะอาดผิดปกติวิสัย เอาของเล่นทั้งหมดออกจากรถเรียบร้อยเป็นรถเปล่าที่มีหมอน 1ใบ รองเท้าหนัง 1คู่รองเท้าแตะ1คู่สร้างภาพว่าเป็นคนพร้อมเปลี่ยนสภาพรองเท้าได้ทุกเมื่อ แผนการในวันนี้คือจะรอรับรถที่เสร็จก่อนเที่ยงแล้วระหว่างนั้นจะนั่งทำงานที่ศูนย์บริการไปเรื่อยๆจนกระทั่ง จอแสดงรายชื่อของรถที่เข้ารับบริการขึ้นบอกเวลาที่จะจบการให้บริการขึ้นมา 15:00 น.ใจก็พร้อมจะแบกกระเป๋ากลับไปที่ออฟฟิศก่อนแล้วค่อยแวะกลับมาอีกทีช่วงบ่าย หลังจากออกจากศูนย์บริการจึงได้ทีโอกาสไปยืนรอรถที่ป้ายรถเมล์ที่ไม่มีผมเพียงผู้เดียวที่ยืนรอรถเมล์ ท่ามกลางการจราจรที่เบาบางของถนนนราธิวาสรถเพียงสายเดียวที่เฝ้ารอคือสาย 77ใช้เวลารอไม่นานฟังนิยายจีนจบไปได้ 1 ตอน มาถึงบางรักประสบการณ์การขึ้นรถเมล์ของผมยังเป็นเหมือนกับช่วงก่อนๆที่ยังต้องโดยสารรถเมล์เป็นพาหนะหลักนั่นคือ ทั้งรถมีมักจะมีคนแก่เป็นส่วนมาก คนแก่คือ 60ปีขึ้นไปเป็นเรื่องที่สงสัยแต่ไม่ต้องรู้ก็ได้ ว่าหนุ่มสาววัยทำงานหายไปไหนจากระบบขนส่งมวลชนในช่วง 10โมง เยาวราชเยาวราชเป็นถนนสายหนึ่งที่ต้องผ่านก่อนจะมุ่งกลับไปที่ออฟฟิศและตอนนี้ยังเช้าอยู่(ยังไม่เที่ยง) เลยลงรถที่ต้นถนนเยาวราช แวะไปกินบะหมี่ร้านที่ชอบมาตั้งแต่สมัยเรียน แต่มีปัญหาคือในตัวตอนนี้มีแต่แบงค์พัน โทรศัพท์กล้องเสียบสแกนจ่ายไม่ได้ตำแหน่งที่กดเงินที่พอจะนึกขึ้นได้เป็นที่สถานีรถใต้ดิน เลยต้องถ่อกายเดินไปที่สถานี ที่หน้าสถานี มีเสียงคนทักมาว่า … Continue reading →

20230827 いちにちちゅう、ぼくとหนึ่งวันกับผม วันนี้ครับ เป็นวันอาทิตย์ตามปกติไม่มีกิจธุระพิเศษ ลืมตาขึ้นมาตอนเช้ากับคำถามที่ยังสงสัยกับตัวเองว่า”นี่เราเครียดมั้ยวะ?”จากสภาพที่มองดูตัวเองก็ไม่ได้วิตกกังวลอะไร แต่จะไม่เครียดหน่อยเลยหรือ? เรื่องที่ชวนคิดว่าเครียดหรือไม่เครียดเริ่มาเมื่อวันศุกร์ครับสองวันก่อนหน้านั้นฝนตกหนักสองวันติด วันศุกร์ตอนเช้าช่วงที่กำลังจะออกไปทำงาน รถสตาร์ทไม่ติด ( ・∇・)แบตปกติ แต่สตาร์ทไม่ติด พอออกจากรถมาดู อาบิ๊กก็เดินมาถามว่าเกิดอะไรขึ้นเอ่อ คืออาบิ๊กเหมือนเป็นพ่อบ้านช่วยดูแลหลายสิ่งอย่างที่บ้านและฯพอบอกอาการและาสตาร์ทรถให้อาบิ๊กดูอาบิ๊กบอกว่า เสียงแบบนี้ไดสตาร์ทพอชัวร์แน่ว่ารถสตาร์ทไม่ติด ใจก็นึกชอบคุณเจ้าฟอลคอน(น้องเรียกรถว่ามิลเลเนียมฟอลคอน aka.เจ้าฟอลคอน)ที่มาสตาร์ทไม่ติดหลังจากส่งของล็อตใหญ่มาหลายวันติดตั้งใจว่าอาทิตย์หน้าจะพาไปเข้าศูนย์พอดี แต่แบบนี้ได้เจอรถสไลด์ไปเข้าศูนย์แล้วมั้งนะแต่ก็ขอบคุณนะ จากนั้นศุกร์เสาร์ก็เดินทางโดยขนส่งมวลชนกรุงเทพต้องรอศูนย์เปิดวันจันทร์แล้วค่อยมาลองสตาร์ทอีกทีแล้วค่อยว่ากัน เรื่องชวนคิดว่าเครียดหรือไม่เครียดก็เรื่องนี้แหละครับแถมอีกหน่อย คือด้วยความเปื้อยเหรื่อย ไม่ได้จ่ายภาษีรถมาสองปี เมื่อวานก็ว่างๆเลยเดินไปหาที่จ่ายภาษีรถ แต่จ่ายไม่ได้ ต้องเอารถไปเข้า ตรอ. แล้วเอาใบตรวจไปจ่ายภาษี นี่ก็ชวนคิดครับว่าเครียดดีมั้ย 1.รถสตาร์ทไม่ติด2.ต้องไป ตรอ. หรือไปขนส่งก่อนถึงจะต่อภาษีได้ ด้วยจิตที่เกียจคร้านก็คิดนะครับ อยากได้แบบบอกเลขบัญชีมาแล้วเราก็โอนๆๆมีคนไปเดินเรื่องให้ได้ไหมนะ ตื่น วันนี้มีเหตุต้องออกไปข้างนอกด้วยเพราะขนมแมวหมด ขนมครับไม่ใช่ข้าวแต่ช่วงนี้กลายเป็นของที่ต้องได้กินทุกวัน จะมากจะน้อยก็ได้ แบบเป็นของว่างเป็นบรรณาการแห่งมิตรภาพจะหว่างคนกับแมว พอจะออกจากบ้านหลังจากสวัสดีอาบิกเสร็จก็บอกว่า … Continue reading →

20230716 What are you eat is youกินอะไรอย่างนั้นคุณเป็น Day5 ยังคงเจ็บคอ ฟื้ดฟั่ด เสมหะเขียวแต่น้อยลง สังเกตว่าช่วงหลับมาบ้านหลังอาบน้ำก่อนนอน มีฝื่นขึ้นคันๆมาสามวันต่อเนื่อง วันนี้ก่อนที่จะเริ่มนั่งเขียน ผมถึงกับต้องกลับไปเปิดดูว่าอาการผิดปกติจากอาหารที่เคยเป็นหนักๆก่อนหน้านี้คืออะไร ต้องยอมนับว่าเป็นการมานั่งเขียนอะไรแบบนี้มันมีส่วนช่วยในการย้อนกลับมาดูตัวเองในวันหนึ่งที่ยังมาไม่ถึงเรื่องเก่าก็เพิ่งจะเกิดขึ้นไม่นานแต่เหมือนขาดการได้รับความสนใจ จนต้องมาดูงานเขียนเก่าๆของตัวเองแล้วพบว่า ก่อนหน้านี้ที่ไม่สบายเพราะอาการแพ้เห็ดฟางที่เก็บไม่ดี เรื่องนี้เป็นเรื่องหนึ่งที่ผมแปลกใจกับตัวเองพอสมควร เพราะปกติผมจะมีรายการของอาหาร และผลจากการกินอาหารต่างๆของตัวเองอยู่ในหัวเสมอ แต่ดันมาลืมเรื่องที่ป่วยหนักเพราะกินเห็ดฟางเสียเรื่องเห็ดเสียนี่เป็นสถานการณ์ไม่ปกติแหละครับ ถึงตรงนี้ก็ต้องเริ่มเล่าถึงต้นเรื่องเอาในตอนกลางของเรื่องที่เริ่มในวันอังคารที่ผ่านมา (20230712) ตอนกลางคืนหลังจากที่ผมเลิกงานแล้วไปพบปะเล่นการ์ดกับเหล่าเพื่อนฝูงที่ไม่ได้เจอกันมาสักพัก หลังจบจากงานแข่งน้องที่เล่นด้วยกันก็ชวนไปรับประทานอาหารนับเป็นอาหารมื้อแรกของวันของผมก็ได้ครับเพราะตั้งแต่เช้าวันนั้นดื่มกาแฟดำเพียงอย่างเดียว ร้านอาหารที่รุ่นน้องชวนไปนั้นเป็นร้านอาหารที่ผมได้ยินชื่อมานานแล้วแต่ไม่เคยมีโอกาสได้ไปรับประทาน ที่ร้านค่อนข้างจะสร้างความตื่นตาตื่นใจกับผมมากเพราะร้านนี้เป็นร้านบุฟเฟต์เปิดให้บริการถึงเวลาตี5 รุ่นน้องของผมบอกว่าปกติร้านนี้คิวจะยาวมากต้องรอกันเป็นชั่วโมงๆ แต่ที่ผมไปนั้นสี่ทุ่มกว่าแล้วมีคิวอยู่แต่รอไม่นานก็ได้ที่นั่งกัน ขอเล่าถึงความตื่นตาตื่นใจอีกเรื่องคือ ผมไม่คิดว่าในปัจจุบันนี้จะมีคนให้ความสนใจกับการกินอาหารแบบบุฟเฟต์ในตอนกลางคืน ซึ่งผมจะกินอะไรในช่วงเวลานี้คงเป็นการนั่งดื่มสังสรรค์กับพรรคพวกมากกว่าจะกินอาหารแบบจริงจัง ส่วนขั้นตอนแรกที่ร้านนี้ก็เหมือนกับร้านสไตล์สุกี้ชาบูทั่วไปคือต้องเลือกน้ำซุปเป็นอันดับแรกๆ น้ำซุปที่เลือกไปสองอย่างคือ น้ำใส และน้ำต้มยำ เป็นต้มยำน้ำข้นด้วยนะครับที่ร้านนี้ ในตอนที่รายการอาหารที่สั่งรอบแรกมาส่งครบเราก็ใส่ทุกอย่างลงไปต้ม ส่วนวิธิการในการต้มของแต่ละคนก็แตกต่างกันออกไปตามความชอบของแต่ละคนจากประสบการณ์การสังเกตท่ีผมพบมาคือ … Continue reading →

20230511ちょうてんかいพล็อตแทรกต้องแยกมาเล่า นานมาแล้วตอนที่สอนใหม่ๆก็เป็นครูเด็กที่เจอครูผู้ใหญ่ปล่อยแนวคิดทางการเมืองในห้องเรียน(แอบได้ยิน)ช่วงนี้ได้มีโอกาสเป็นผู้สังเกตการณ์งานเดโม่ก็มาเจอคนหัดสอนที่มาเดบิวเผยแนวคิดทางการเมือง เรื่องสด สดที่หมายถึงเพิ่งเกิดขึ้นไม่นาน ไม่สดใหม่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นประจำซ้ำ วน น่าเบื่อ แต่ไม่เจอมานานแล้วจัดไว้ในหมวดสั้นๆประจำวันละกันไม่อยากให้เสียเวลาเยอะ ต้นเรื่องในงานบรรยายเดบิว ผู้บรรยายเป็นวัยรุ่นอายุน่าจะไม่ถึง 30บรรยายหัวข้อวิทยาศาสตร์ ถึงจุดหนึ่งผู้บรรยายพูดเรื่องแนวกันคลื่น กับเต่าที่ขึ้นมาวางไข่ไม่ได้มีการโยงไปทำให้เข้าใจได้ว่ารัฐมนตรีกระทรวงที่เกี่ยวข้องเป็นคนทำจนถึงจุดหนึ่งมีประโยคหนึ่งว่า เรื่องที่เค้าพูดเป็นfactทำไมจะพูดไม่ได้ถ้าเราไม่พูดเราก็ได้คนบริหารไม่ดี ประเทศเราก็อยู่ที่เดิมดิวะ แต่ ไม่ปกติตรงที่มีผู้เข้าฟังบรรยายถามสวนว่า ทำไมต้องพูดเรื่องการเมืองจากนั้นผู้บรรยายเหมือนถูกจี้ตรงจุดระบายออกมาราวกับฝายกั้นน้ำพัง ในห้องเรียนควรจะเป็นที่บ่มเพาะหลักทางวิชาการว่าสิ่งไหนดีสิ่งไหนไม่ดีถ้าไม่เอามาพูดในห้องเรียนเราก็ผลิตประชากรท่ไม่มีคุณภาพ ขอบคุณโลกดิจิตัลที่ทำให้เก็บสำเนาได้ครบถ้วน โดยไม่รอช้าประมวลผลไม่นานว่าจะจัดการยังไงดีกันเลยติดต่อไปทางผู้จัดงานว่าให้ช่วยแก้ปัญหาเรื่องการบรรยายแล้วมีการแทรกเรื่องความเชื่อทางการเมืองและศาสนา นอกเรื่องเรื่องนึงที่เมื่อก่อนไม่ชอบและทุกวันนี้ก็ยังคงไม่ชอบคือการพูดเรื่องทัศนะความเชื่อทางการเมืองของตัวเอง เพื่อบราๆๆมันก็เป็นเรื่องปกติตามความต้องการของมาสโลว์ที่ว่า ในจุดนึงมนุษย์ก็ต้องการการยอมรับ มันมียุคที่คนอาจจะอยากเป็นซัมบอดี้ แต่เราไม่ชอบการที่ไปกล่าวหาคนอื่นว่าทำ”ไม่ดี”มันเป็นการตัดสินจากความรู้สึกความชอบไม่ชอบ ล้วนๆ เราบอกได้ว่าทุเรียนดี ผักชีไม่ดีเหม็น แต่ทั้งหมดคือความรู้สึก ส่วนตัวแล้วบางคนก็ไม่สบอารมณ์เวลาที่มีคนที่มีความคิด+เห็นแย้งกับความเชื่อของตัวเอง เมื่อไม่นานมานี้ได้มีโอกาสไปร่วมงานเสวนาหนึ่งผู้บรรยายสมมติว่าชื่อพี่ธีรยุทธ พูดว่า“ในบางครั้งความคิดเห็นทางการเมือง ก็ทำให้เพื่อนที่คบหากันมานานต้องขัดแย้งกันโดยไม่จำเป็น” เป็นคำที่จับใจมาก เรื่องที่กล่าวมาข้างต้นทั้งหมดไม่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ บุคคล สถานที่ ที่มีอยู่จริง กันพูดกับเหล่าเกลอเสมอว่าอย่าให้ใครรู้ว่าเราชอบอะไร … Continue reading →